De arrestatie van kunstschilder Rudolf Abel (Mark Rylance) maakt een hoop emotie los in het Amerika van 1957, drie jaar na het spraakmakende proces tegen landverraders Julius en Ethel Rosenberg die atoomgeheimen aan de Sovjets hebben verkocht en daarvoor op de elektrische stoel terecht kwamen. Een Russische spion vang je nu eenmaal niet iedere dag en om iedere vorm van oneerlijke behandeling uit te sluiten, wordt verzekeringsadvocaat en voormalig aanklager in Neurenberg Jim Donovan (Tom Hanks) aangewezen om Abel, die doodkalm blijft, een zo goed mogelijke verdediging te bieden. Het publiek heeft er geen boodschap aan dat Jim de zaak tegen zijn zin in op zich heeft genomen en van de één op de andere dag is hij de meest gehate man van het land. Abel wijst iedere aangeboden deal af en wacht gelaten op wat er gaat gebeuren, niet wetende dat lopende zijn proces er aan de andere kant van de wereld dingen gebeuren die grote invloed hebben op zijn toekomst. Tijdens een spionagemissie boven de Sovjet Unie is het ultrageheime U2 spionagevliegtuig neergeschoten en piloot Francis Gary Powers heeft in tegenstelling tot zijn orders de crash overleefd. Zowel de Amerikanen als de Sovjets zijn doodsbang dat hun landgenoot de vijand meer vertelt dan de bedoeling is en in het diepste geheim wordt besloten dat een spionnenruil voor alle partijen misschien wel de beste oplossing is...

Het mede door Ethan en Joel Coen geschreven Bridge Of Spies toont ons de achtergronden van één van de belangrijkste gebeurtenissen ten tijde van de Koude Oorlog en wie beter dan Steven Spielberg om de bijzondere sfeer van die gevaarlijke tijd op een indrukwekkende wijze weer te geven. Toch is het niet hoofdrolspeler Hanks maar de relatief onbekende Mark Rylance die hier de meeste indruk maakt. Rylance speelt de Russische spion op een dermate kalme en droge manier dat het niet zo vreemd is dat hij voor zijn rol een Oscar heeft gekregen. Bridge Of Spies is niet echt een 100% thriller, maar het is wel 100% Spielberg en dan weet je wat je in huis haalt.