Risicoanaliste Lee Weathers (Kate Mara) van tech-bedrijf SynSECT wordt opgeroepen om samen met psycholoog Alan Shapiro (Paul Giamatti) een evaluatie te doen van een incident met een prototype van de genetische L-9, een hybride, biologisch organisme met zowel een menselijk uiterlijk als ook menselijke emoties en de mogelijkheid om zelfstandig beslissingen te nemen. SynTECT heeft zwaar geïnvesteerd in de L-9 en kan het zich niet permitteren dat het project onnodige vertraging oploopt, laat staan dat er iets uitlekt wat de plannen met de L-9 schade toe zou kunnen brengen. In een afgelegen en goed gecamoufleerd laboratorium moet Lee de vraag beantwoorden waarom Morgan, de L-9 in kwestie, vanuit het niets één van de personeelsleden bruut aan heeft gevallen. Er waren wel wat spanningen tussen het team en hun onderzoeksobject, maar toch kwam de aanval op Dr. Kathy Grieff (Jennifer Jason Leigh) voor Dr. Simon Ziegler (Toby Jones) als een verrassing. Voor Lee is deze situatie niet meer dan een rationele inschatting van de mogelijke directe en toekomstige risico's. Maar de meeste teamleden staan daar anders in. Zij hebben Morgan de afgelopen jaren intensief gevolgd en op zien groeien en hebben een band met haar opgebouwd. En maakt het voor hen haast onmogelijk om de situatie en het mogelijke gevaar goed in te schatten. En dat kan vergaande gevolgen hebben...

Kate Mara viel bij het grote publiek pas op in haar rol als journaliste die het Kevin Spacey lastig maakte in het eerste seizoen van House Of Cards en vooral de manier waarop ze uit de serie verdween, Spacey's personage Frank Underwood gooit haar voor de trein, zal niet snel worden vergeten. Het leverde haar zoveel aandacht op dat ze even later gecast werd als Sue Storm in de re-boot van Fantastic Four en nu dus ook de hoofdrol in het spannende Morgan. Er zit wel een stukje sci-fi in, maar tegelijkertijd ook weer niet aangezien Morgan geen cyborg is met kunstmatige intelligentie maar een DNA-manipulatie en als zodanig een soort van mutatie. Ze wordt goed gespeeld door de onbekende Anya Taylor-Joy die, op het moment dat ze los gaat, behoorlijk intimiderend over komt en daarmee de basis vormt voor een goede thriller waar net genoeg freaky-dingen in gebeurt om toch geschikt te blijven voor een hele brede doelgroep, want zo kunnen we het thriller-publiek toch wel omschrijven.