Vlak voordat Tom Popper (Jim Carrey), een ras zakenman die altijd meedogenloos op zijn doel af gaat, de belangrijkste deal van zijn leven moet rondmaken, krijgt hij bericht dat zijn vader, een avontuurlijke natuurfilmer, in Antarctica is overleden. In het testament wordt vervolgens een bijzonder souvenir aangekondigd en als er even later een grote kist voor de deur staat is Tom niet echt voorbereid op de opmerkelijke inhoud. Een levende pinguļn is niet direct iets wat je dagelijks cadeau krijgt en Tom zit behoorlijk met het diertje in zijn maag. Hij probeert het dier zo snel mogelijk weer kwijt te raken, maar door een misverstand wordt het aantal verzesvoudigd. Zes pinguļns, dat is een hele verantwoordelijkheid en iets waar Tom niet op zit te wachten. Zijn kinderen zijn echter stapel op deze mini-kolonie en dus besluit hij er het beste maar van te maken. Al snel blijkt dat het voor Tom onmogelijk is om naast de zorg voor zijn zes nieuwe huisgenoten ook zijn werk nog goed te blijven doen. De pinguļns zijn erg aanhankelijk en maken Tom het leven flink zuur. Ondanks alle ellende is hij toch stapel op zijn zes vrienden. Hij moet alleen zijn leven iets anders inrichten en vooral dat is voor de zo ambitieuze Tom Popper geen eenvoudige opgave…

Pinguļns houden van sneeuw en ijs en dat is wat lastig in een luxe appartement. Hun aanwezigheid zorgt dan ook voor een aantal bizarre situaties waarvan de rel in het Guggenheim museum het hoogtepunt vormt. In Mr. Popper’s Penguins kan Jim Carrey gelukkig weer eens echt Jim Carrey zijn en hij laat sinds Yes Man (2008) eindelijk weer eens zien waarom hij een van ’s werelds populairste komieken is. Dit is echt dé komedie voor het najaar, inclusief veel sneeuw en ijs, dus wat wil je nog meer…