Direct na het Olympische drama tijdens de zomerspelen van 1972 wordt er in Israël een plan ontwikkeld om genadeloos wraak te nemen op de Palestijnse PLO. Voormalig lijfwacht Avner wordt gevraagd om een team samen te stellen en op jacht te gaan naar elf arabieren die door de Mossad op de dodenlijst zijn gezet. Voor Avner komt dit verzoek als een grote verrassing, maar omdat premier Golda Meir hem persoonlijk vraagt deze moeilijke opdracht uit te voeren, besluit Avner op haar verzoek in te gaan. Zijn jachtgebied beperkt zich tot West-Europa, want in het Midden-Oosten zal de Mossad zelf hard optreden en ook Oost-Europa is taboe, want Israël wil de Russen niet tegen zich in het harnas jagen. Om hun doelwitten te lokaliseren maakt Avner gebruik van een onafhankelijke bron die voor heel veel geld belangrijke informatie verstrekt. Die bron is essentieel binnen de moeilijke taak die Avner en zijn mensen uit moet voeren, maar al snel wordt duidelijk dat er op meerdere manieren wordt gereageerd op de bloedige afrekeningen onder de Arabische doelwitten.

Na “Schindler’s List” behandelt Spielberg een kleinschaliger Joods drama en dat doet hij op een vrij neutrale manier zonder echt de kant van een van de partijen te kiezen. Dat is des te opvallender omdat Spielberg van Joodse afkomst is en dan verwacht je toch een wat gekleurdere versie. De boodschap die na het zien van deze film blijft hangen is dat geweld alleen maar meer geweld veroorzaakt en om dat goed over te brengen is een objectieve blik essentieel, anders ben je niet meer geloofwaardig. In “Munich” is geen beroep gedaan op grote sterren en dat draagt bij aan het realistische gevoel dat de film oproept. Wel zien we de nieuwe James Bond (Daniel Craig uit L4yer Cake en Tomb Raider) als een van de leden van de speciale moordbrigade. Daarnaast wordt de rol van Avner gespeeld door Eric Bana (The Hulk, Troy), dus helemaal zonder bekende gezichten hoeven we het niet te doen.