Officier van justitie Ford Cole (Ray Liotta) staat voor een zeer belangrijke periode in zijn carrière. Hij heeft zich verkiesbaar gesteld voor de functie van burgemeester en de race naar het stadshuis zal een stuk makkelijker zijn als Ford de al jaren ongrijpbare topcrimineel Danny Looden nog voor de verkiezingen weet te arresteren. Het grootste probleem is dat niemand weet wie Looden is, want deze heeft zich al jaren lang zo perfect afgeschermd, dat de politie het gevoel heeft op een geest te jagen. Vlak voor de verkiezingen zorgt Ford’s ster-aanklaagster Nora Timmer voor grote opschudding. In haar bed wordt een doodgeschoten man aangetroffen en Nora vertelt haar baas dat zij hem uit zelfverdediging heeft vermoord terwijl hij haar verkrachtte. Het verhaal lijkt te kloppen, maar wordt even daarna onderuit gehaald door een onbekende man die het politiebureau inloopt en een tegenstrijdige verklaring aflegt. Ford krijgt in korte tijd zoveel informatie dat hij geen idee meer heeft wie of wat hij nog kan geloven. Wat hij wel weet is dat Looden een dikke vinger in de pap heeft binnen alles wat er die avond en nacht gebeurt, maar het hoe en waarom wordt hem maar niet duidelijk.

De makers van “Slow Burn” hebben duidelijk de ambitie gehad een film te maken in de stijl van “The Usual Suspects”. Dat nivo wordt natuurlijk niet gehaald, maar daar hoeft men zich niet voor te schamen, want die film staat op eenzame hoogte en duld tot op heden niet veel concurrentie. Toch weet “Slow Burn” je een paar keer leuk te verrassen en ook op andere vlakken zijn er grote overeenkomsten, want ook in deze film is niemand wie je denkt dat hij is en staat een mysterieuze topcrimineel in het centrum van de belangstelling. We mogen “Slow Burn” dan ook zeker aanbevelen bij de “The Usual Suspects”-doelgroep, want die zullen deze whodunnit zeker weten te waarderen.