Zuster Agnes heeft nog nooit een weesmeisje onder haar hoede gehad dat zo moeilijk te plaatsen is als Michelle Darnell. Keer op keer wordt het meisje door haar potentiële adoptieouders teruggebracht en dat gaat lang niet altijd op een even nette manier. Michelle heeft dus alles behalve een gelukkige jeugd, maar de hardheid die ze in die jaren ontwikkelt, zorgt ervoor dat ze goed is voorbereid op de grote boze buitenwereld waar je voor jezelf moet kunnen opkomen. Eenmaal volwassen weet Michelle (Melissa McCarthy) zich op te werken tot de absolute top van het internationale bedrijfswereld en ze is daarmee één van de rijkste vrouwen van het land. Ze gaat daarbij als het nodig is echt over lijken en ook ethiek en regelgeving zijn niet aan haar besteed. Als ze voor de zoveelste keer een aanvaring heeft met haar jarenlange rivaal en concurrent Ronald Renault (Peter Dinklage) en daarin net even te ver gaat, wordt ze gearresteerd en een half jaar in een luxe gevangenis gestopt. Renault pluk haar tijdens haar afwezigheid helemaal kaal en totaal berooid en zonder slaapplek komt ze weer op vrije voeten. Alleen haar PA Claire (Kristen Bell) blijft haar, onder enige druk, trouw en samen met haar bouwt Michelle aan een nieuw imperium...

De verhaallijn van The Boss is niet vernieuwend en we weten eigenlijk precies wat er zo'n beetje staat te gebeuren. Maar dat is hier alleen maar positief bedoeld. Het is altijd leuk om een film te zien waarbij je de hoofdpersoon in eerste instantie absoluut niet aardig vindt, maar je hoopt toch dat haar pogingen om weer schatje-hemeltje-rijk te worden, zullen slagen. De manier waarop McCarthy haar nieuwe doel probeert te bereiken is heel eenvoudig, heerlijk grof en soms zelfs ronduit gewelddadig. En dat is natuurlijk de perfecte insteek voor een heerlijke komedie met een geslaagde combinatie van de grofgebekte McCarthy en de schattige Bell.