De tachtigjarige Anthony (Anthony Hopkins) kan vanwege steeds verder oprukkende dementie steeds minder goed zelfstandig wonen en dat betekent dat zijn dochter Anne (Olivia Colman), die niet meer in staat is hem dagelijks te bezoeken, de zorg voor haar vader veilig moet stellen. Ze introduceert de een op andere verzorger die door haar vader resoluut worden afgewezen en

omdat zijn toestand verslechtert, begint hij zelfs te twijfelen aan zijn dierbaren en vallen hun goede intenties meer en meer verkeerd. Anthony twijfel aan zijn eigen gedachten en zelfs aan wat er echt is.  We ervaren de eb en vloed van zijn geheugen en vragen ons mede af aan hoeveel van zijn eigen identiteit en verleden Anthony zich nog aan vast kan klampen? En hoe gaat Anne, terwijl hij nog leeft, om met het verlies van haar vader?

The Father plaatst ons middels haar ingenieuze vertelstructuur in de dementerende geest van Hopkins' Anthony en zo ervaren we zijn verwarring alsof het de onze is. We voelen hoe hij zijn dochter niet meer herkent en hoe zijn appartement plots een vreemde plaats is waar hij verzeild is geraakt. Maar deze magistrale film biedt ons ook het perspectief van de verzorgers en de dierbaren die Anthony's vluchtige humeur proberen te bedaren en zijn verwarde herinneringen proberen te ordenen. En door deze benadering weet de kijker nooit wat waar is. Personages komen en gaan en nemen verschillende namen en identiteiten aan, afhankelijk van Anthony's herkenning. Alles is vluchtig en toch voelt elk specifiek moment urgent en echt aan. The Father is wederom een masterclass acteren van Sir Anthony Hopkins die, na eerder bekroond te zijn voor The Silence Of The Lambs, de Academy Award voor Beste Acteur won. The Father werd zes keer genomineerd en won uiteindelijk ook een gouden beeldje voor Beste Bewerkte Scenario!