Harry Hole (Michael Fassbender) heeft het even helemaal gehad. Hij zit zwaar aan de drank en door een gebrek aan motivatie neemt hij zijn werk als rechercheur van de politie van Oslo nauwelijks nog serieus. Een goede zaak is wat hij nodig heeft, een zaak waar hij zich als vanouds in vast kan bijten en die zijn huidige miserabele leven een beetje weer op gang kan trekken. Die zaak krijgt hij bij toeval in de schoot geworpen als hij in het kielzog van collega Katrine Bratt betrokken raakt bij de vermissing van een jonge moeder. Die is van de een op het andere moment spoorloos verdwenen en het is al snel duidelijk dat hier meer aan de hand is. Een tweede melding van een vermissingszaak levert Harry en Katrine hun eerste lijk op en vooral de omstandigheden waarin ze het stoffelijk overschot van een andere vrouw aantreffen baart hem zorgen, want er is hier een behoorlijk ziek individu aan het werk en het vermoeden dat het niet bij dit ene slachtoffer blijft, wordt al snel bewaarheid...

The Snowman was in boekvorm een ware sensatie en de verwachtingen voor de verfilming waren enorm. Misschien daarom valt hij bij hen die het boek gelezen hebben iets tegen, want door het gebrek aan tijd, dit verhaal was misschien beter geweest voor een serie, heeft men het verhaal toch wel wat omgegooid. Het voordeel daarvan is dat die veranderingen dermate groot zijn dat het voor die kijkers toch best wel weer een verrassende film is geworden. Tuurlijk, de grote lijnen zijn erin te vinden, maar de details zijn toch net even anders.